عاشق که میشوی
نا آرام میشوی ، گاهی حسود ، گاهی خود خواه ، گاهی دیوانه، گاهی آرام ، گاهی شاد ، گاهی غمگین ، گاهی خوشبخت ترین
یک روز به خودت میایی میبینی تنهایی ؛
تنها ترین...
هیچ کسی رو نداری حتی برای درد و دل کردن و حرف زدن...
تنها غم میماند کنارت و تنهایی و سیگار!

ماه هاست فراموشش کرده ام...
حتی خاطراتش را...
اما نمیدانم چرا دستانم هنوز به نوشتن نامش ذوق میکند...!

عبور می کنم
از مرز تو و خودم
نمی هراسم
از ناشکیبایی های درونم
نمی گریم
از بی وفایی های تو
و نمی شکنم
در آوار بی قراری دیدار
اما
می هراسم و می گریم و می شکنم
از بی تو، بودن
و ... بودن

آنگاه که غرور کسی را له می کنی . . .
 آنگاه که کاخِ آرزوهای کسی را ویران می کنی !
 آنگاه که شمع امیدِ کسی را خاموش می کنی . . .
 آنگاه که بنده ای را نادیده می انگاری . . .
 آنگاه که حتی گوشَ ات را می بندی ،
تا صدای خرد شدن غرورش را نشنیده بگیری  . . .
 آنگاه که " خدا " را می بینی ،
 و " بنده خدا " را نادیده می گیری . . .
 می خواهم بدانم !
 دستانت را بسوی کدام آسمان دراز می کنی ،
 تا برای خوشبختی خودت دعا کنی ؟

حقیقتُ میدونی و از من دفاع نمیکنی
کنارِ تو میمیرم و تو اعتنا نمیکنی
مردم تورو از چشم من امشب تماشا میکنن
فردا غریبه ها منو پیش تو پیدا میکنن
کاش اتفاقی رد بشی از کوچه های دلخوری
به روم نیارم که چقدر میخوام که از پیشم نری
هربار با شنیدن صدای تو آروم شدم
حتی واسه ی رفتنت پیش همه محکوم شدم

باید باور کنیم
تنهایی
تلخ‌ترین بلای بودن نیست،
چیزهای بدتری هم هست،
روزهای خسته‌ای
که در خلوت خانه پیر می‌شوی...
و سال‌هایی
که ثانیه به ثانیه از سر گذشته است.
تازه
تازه پی می‌بریم
که تنهایی
تلخ‌ترین بلای بودن نیست،
چیزهای بدتری هم هست:
دیر آمدن!
دیر آمدن!

همیشه از آمدن “نـ” بر سر کلمات مـی ترسیدم !

نـداشتن تو…

نـبودن تو…

نـماندن تو…

کـاش اینبـار حداقل دلِ واژه برایم می سوخت و خبـری مـیداد از " نرفتن تو "...

ثانیه های انتظار پشت چراغ قرمز را تاب بیاور

شاید که دارند آرزوی کودکی دست فروش را

برای یک دقیقه کاسبی بیشتر برآورده می کنند . . .

درگیر رویای توام، منو دوباره خواب کن

دنیا اگه تنهام گذاشت، تو منو انتخاب کن

دلت از آرزوی من، انگار که بی خبر نبود

حتی تو تصمیمای من،چشمات بی اثر نبود

هر کاری می کنه دلم، تا بغضمو پنهون کنه

کی میتونه فکر تو رو، از سر من بیرون کنه

یا داغ رو دلم بزار، یا که از عشقت کم نکن

تمام تو سهم منه، به کم قانعم نکن

روي قبرم بنويسيد کبوتر شد و رفت
زير باران غزلي خواند، دلش تر شد و رفت

چه تفاوت که چه خورده است، غم دل يا سم؟
آن قدر غرق جنون بود که پرپر شد و رفت

روز ميلاد، همان روز که عاشق شده بود
مرگ با لحظه ميلاد برابر شد و رفت

او کسي بود که از غرق شدن مي ترسيد
عاقبت روي تن ابر شناور شد و رفت

هر غروب از دل خورشيد گذر خواهد کرد
واژه خسته که يک روز کبوتر شد و رفت